Fien Callens : " Het zal pittig worden, dat sabatjaar"

Fien Callens : " Het zal pittig worden, dat sabatjaar"

Nu het Europees kampioenschap beachvolleybal erop zit, kunnen Fien Callens en Dries Koekelkoren genieten van een beetje 'qualitytime'. Fien reisde vorige week mee naar Den Haag om haar man aan te moedigen op het EK Beachvolleybal. Volgend schooljaar neemt ze een sabbatjaar om Dries volledig te steunen tijdens zijn queeste naar de Olympische Spelen van 2020: “Ik wil dat hij alles wat hij wil doen, ook kan doen voor die kwalificatie.” ( Tekst door Steffi Verheyde voor BeVolley ) 


We ontmoeten Fien in de schaduw van het stadhuis van Apeldoorn. Niet veel later zullen Dries en Tom van Walle daar hun 1/16de finale spelen op het EK. Fien leeft volledig mee tijdens het toernooi. “Heel veel 'qualitytime' heb je niet, maar zien waar de andere mee bezig is, geeft toch een boost”, weet Fien.

Fien Callens was zelf topvolleybalster bij onder andere Kieldrecht (Beveren) en Oudegem. Ze kwam in het beachvolleycircuit terecht en leerde daar Dries Koekelkoren kennen. Zoveel jaar later zijn ze getrouwd, hebben ze een dochtertje, Jade, en is een tweede kindje onderweg. Ten huize Koekelkoren-Callens is volleybal het grote onderwerp. Niet verwonderlijk ook met een papa die optreedt op het internationale beachvolleybaltoneel en een mama die de ins en outs van de sport meegeeft aan de toekomstige talenten op de volleybalschool.

Van hobby naar beroep

Fien kreeg volleybal met de paplepel binnen.Haar mama volleybalde en als kind ging Fien steeds mee naar de wedstrijden. “Als kind werd ik meegezogen in die wereld. Ik leerde de volleybalwereld meer en meer kennen en zo ben ik zelf beginnen spelen.”  Fien ging net zoals de meisjes waar ze nu training aan geeft naar de volleybalschool in Vilvoorde. Daar leerde ze de wondere wereld die volleybal is nog beter kennen. “Je leert er dat volleybal meer is dan enkel hard op een bal slaan. Het is een heel spannende sport, een dynamische, complexe sport en je kan er blijven over nadenken. In de volleybalschool heb ik de microbe te pakken gekregen om trainster te worden.”

Fien was een van de weinige gelukkigen die van haar hobby haar beroep kon maken. Ze begon als trainster-coach aan de volleybalschool in Vilvoorde. Daar leidt ze de meisjes van de derde graad op. Verder staat Fien ook aan het roer van de Young Yellow Tigers onder 19 jaar. “Ik denk dat lesgeven aan de volleybalschool in Vilvoorde de enige manier is om als coach in het vrouwenvolleybal je brood te verdienen”, geeft Fien toe. “De volleybalschool is volgens mij de enige setting waar je als coach professioneel aan de slag kan. Ik ken geen enkele trainer in de competitie die alleen maar coach is. Meestal combineren ze dat met een andere baan.”

 

Fien houdt van haar job, maar toch heeft ze besloten om er een jaartje mee op te houden. Daar waren verschillende factoren voor. Fien en Dries wilden nog een tweede kindje. “Ik ben 32 nu en de biologische klok tikt natuurlijk”, lacht Fien. “Dit jaar was het geschikte moment, want later zou de zwangerschap te dicht bij de Olympische Spelen vallen. Daarbij komt dat Fien moest vervangen worden als coach toen ze beviel van Jade bijna twee jaar geleden. “Ik was twee maanden bezig met een volledig nieuwe ploeg, toen ik in zwangerschapsverlof moest gaan. Dominique Baeyens heeft het toen van me overgenomen en hij heeft dat heel goed gedaan, maar hij heeft een andere manier van werken dan ik. Elke coach heeft eigen richtlijnen en een eigen filosofie. Toen ik na mijn zwangerschapsrust terugkwam moest ik opnieuw de draad oppikken. Dat was niet evident”, legt Fien uit.

Alles op Tokio 2020

Volgend jaar hebben de Jonge Yellow Tigers geen internationaal parcours. Ze konden zich niet plaatsen voor het Europees kampioenschap in Albanië en bij de jeugd geldt dat je moet spelen op een EK om je te kunnen plaatsen voor een WK. Door de niet-kwalificatie moet er geen nieuwe coach gezocht worden voor de Tigers. Fien geeft wel de ploeg op de topsportschool in handen van een nieuwe coach. “Frauke Dirickx neemt het over. Zo krijgt zij de kans om ervaring op te doen als coach, want er is een ongelofelijk verschil tussen volleybal spelen en volleybal coachen. Voor de speelsters is dat niet nadelig, want zo leren ze zich aanpassen. Iets wat een topsporter ook moet kunnen.” Vrezen hoeven de meisjes echter niet, want Fien gaat zeker terug. “Ik heb de vorige keer gemerkt hoe pittig het is om vier maanden thuis te zitten en niet te kunnen werken. Ik doe mijn job met hart en ziel. Het zal dus wel 'pikken' als ik eens binnenspring op school, maar ik ga na volgend jaar gewoon terug lesgeven.”

Een andere reden voor het sabbatjaar van Fien is het project Tokio 2020 van haar man Dries Koekelkoren. 2018-2019 is een heel belangrijk jaar voor Dries. “Op dit moment is het niet aan mij om mijn passie als coach verder uit te bouwen. Het doel is om Dries samen met zijn partner Tom van Walle naar de Spelen te loodsen en daar vol in te investeren.” Terwijl Fien vertelt, dwaalt haar blik verschillende keren af naar het opwarmveld iets verderop waar haar man in de weer is. “Ik wil dat hij alles wat hij wil doen voor het beachvolleybal ook effectief kan doen. Ik wil niet dat hij zich bv.zorgen hoeft te maken over een ziek kindje. Dries apprecieert dat enorm. Hij vindt het absoluut niet vanzelfsprekend dat ik mijn dromen 'on hold' zet om die van hem te kunnen waarmaken.”

“Alles wat Dries, Tom en hun coach Michiel willen doen in functie voor Tokio 2020, daar gaan we volledig in mee. Zo moeten we achteraf niet zeggen: hadden we maar dit of hadden we maar dat”, besluit Fien.

 

Met dank aan Fien Callens, Tim Verhaegen & Steffi Verheye 


Plaats een reactie

Reacties moeten goedgekeurd worden vooraleer ze openbaar worden getoond.

NL