Roel Valkenborgh en Katrien Gielen zien de toekomst rooskleurig in.

Met Valentijn nog maar net achter de rug, zochten wij nog wat meer romantiek op. En om het eens over een andere boeg te gooien, trokken we naar een koppel waarvan beide partners sporten op het hoogste niveau. Enerzijds is er de krachtige schouder van Katrien Gielen die haar strepen al verdiend heeft in het volleybal en aan de andere kant de stevige hand van Roel Valkenborgh, een tophandballer.

Katrien, jij besloot enkele maanden geleden om te stoppen als beachvolleybalster?

“Dat klopt, ik zal deze zomer misschien wel terug enkele Belgische toernooien spelen, maar de internationale ambities zijn weg. Ik was de onzekerheid beu. Steun van de bond zat er niet direct aan te komen. Integendeel zelf… We kregen eerder tegenwerking en op een gegeven moment was hierdoor ook de energie op om iedere keer de verre verplaatsingen te doen en weer opnieuw te beginnen.
Ik ga volgend seizoen wel terug indoor spelen bij As. Ook Zoersel was een mogelijkheid, maar As is dichter bij en ik heb daar toch altijd graag gespeeld.”

Roel, jij bent wel nog actief als topsporter?

“Ik speel handbal bij Bocholt. Dat is één van de topclubs in België. Zo wonnen we afgelopen jaar alles en staan we ook nu op kop met vijf punten voorsprong op Hasselt. We zijn dan ook al zeker van plaatsing voor de final four in de BeNeliga. Daarin spelen de beste vier Belgische teams tegen de vier beste Nederlandse clubs. Elk jaar spelen we ook de voorrondes van de Champions league, maar voor een Belgisch team is dat voorlopig nog een stapje te hoog. In Europa situeren we ons toch nog eerder in de onderste regionen.
Tot vorig jaar maakte ik ook deel uit van de Red Wolves, het nationale team, maar de ‘goesting’ was een beetje op om altijd de volledige zomer weg te zijn. En zo heb ik ook wat meer tijd voor de vriendin, hé. Zo hebben we deze zomer tijd om samen naar Indonesië op reis te gaan.” 

Katrien, jij geeft ondertussen les?

“Ja, eigenlijk geven we beide in dezelfde school, in Wijgmaal (Peer), les. Het is buitengewoon onderwijs, we geven dus niet echt een specifiek vak. Wat we moeten doen is heel gevarieerd: de was opplooien, koken, praktijkvakken, creatief bezig zijn, beetje rekenen en taal,… eigenlijk eerder een opvoedende taak. We hebben daar klassen van maximum een vijftal leerlingen.
Veel zien we elkaar echter niet op school, het is immers een grote school.

Volgen de leerlingen je sportieve prestaties?

Roel: “Dat volgen ze wel ja. Als het op TV Limburg ofzo komt, dan hebben ze het meestal wel gezien.”
Katrien: “Ook van mij weten ze wel dat ik beachvolleybalster was. Dat ik volgend jaar terug in zaal ga spelen, hadden ze ook al in de krant gelezen.”

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Roel: “Hier in Hasselt op een feestje. Ik wist wel wie zij was en aan de praat geraakt.”

“En nu woon ik voor hem helemaal ginderachter in Neerpelt”, zegt Katrien lachend. “Ik kende helemaal niets van handbal. De eerste keer dat ik ging kijken was dan ook wat verschieten. Het was toch veel wilder dan ik gedacht had, met heel wat fysiek contact. Maar nu ga ik elke thuiswedstrijd kijken. Al zal dat volgend jaar wel weer een heel stuk minder zijn. As en Bocholt werken immers op hetzelfde moment hun wedstrijden af.”

En wat brengt de toekomst?

“Goh, we zijn nog maar een jaartje samen. We zullen op relationeel vlak dus stap voor stap wel zien wat de toekomst brengt.”

Roel: ” Op sportief vlak heb ik nog voor twee jaren een contract bij Bocholt. Daarna zien we wel. Maar ik zie mezelf niet meer ergens anders spelen dan in Bocholt of Neerpelt. En op termijn vermoed ik dat ik wel trainer zal worden. Ik wil zeker in het handbal blijven.”

Katrien: “Ik wil graag nog wat jaren spelen, maar ik denk dat het daarmee voor mij ook stopt. Ik zie mezelf niet als trainster aan de zijlijn staan.”

“We zien de toekomst rooskleurig in”, lacht Roel.

Wat trok jullie aan bij elkaar?

Katrien: “Ik wou sowieso een grote, gespierde en knappe man. En dat is hij allemaal,” lacht Katrien. “Hij is dan ook nog eens lief en spreekt gelukkig zonder Neerpelts accent. Neen, dat klikte gewoon van in het begin goed.”
Roel grinnikt: “Haar snoetje…Neen, gewoon een leuke madam. Ik wist ook wel wie ze was.”
“Eigenlijk was hij gewoon een stiekeme fan”, komt Katrien tussen. “Maar als ik toen wist wat ik nu weet…”, is daar algauw het weerwoord van Roel.

Een beetje onderlinge wedijver blijkt deze topsporters niet vreemd. “Eigenlijk hebben we nog nooit tegen elkaar gespeeld”, zegt Katrien. “Ik denk dat we ook ruzie zouden krijgen, want ik ben een slechte verliezer”, vult ze lachend nog aan. “En verliezen zou ze sowieso wel doen”, is daar al snel het plagerig steekje van Roel.

Hoe kan hij/zij het bloed onder je nagels uithalen?

Roel: “Als ik niet goed opruim. Ze kan soms wel wat snel lastig zijn,… voor niks.”
Katrien denkt nog aan iets anders: “Als hij teveel pintjes drinkt. Hij gaat nog wel graag eens op stap…goed op stap.”

“Als ik zaag. Ik heb het wel graag goed opgeruimd”, bekent Katrien.

Hebben ook topsporters Katrien Gielen en Roel Valkenborgh klassieke taakverdelingen in huis?

“De afwas doen we dus samen. Dat is ‘quality time’, lacht Katrien. “Ik was dan af en Roel droogt af. Hij moet de vuilniszakken doen en ik doe de WC en de badkamer, want dat doet Roel niet graag.
Zo door de week kook ik meestal, maar in het weekend zijn er de havermoutpannekoeken van Roel. Misschien dat we dus toch wel wat het klassieke patroon volgen.”

Wat hebben jullie voor Valentijn gedaan?

“We zijn de avond ervoor wel gaan eten. En ik had wel wat cadeautjes gekocht, maar meer ook niet”, geef Roel mee.
“Eigenlijk vind ik Valentijn ook zo commercieel. Ik vind het belangrijker om te vieren als we bijvoorbeeld één jaar samen zijn ofzo”, verteld Katrien. “Eigenlijk is Roel ook door het jaar romantisch met kleine attenties.”

Artikel, Tim Verhaegen, Bevolley.eu